Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse?

In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;
Ita nemo beato beatior.
Et nemo nimium beatus est;
Eadem fortitudinis ratio reperietur.
Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.

Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta.

Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt.

Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Praeclare hoc quidem. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P.

Aut, si esses Orestes, Pyladem refelleres, te indicares et, si id non probares, quo minus ambo una necaremini non precarere?

Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?
Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?
Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.
Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti?

Ex quo intellegitur nec intemperantiam propter se esse
fugiendam temperantiamque expetendam, non quia voluptates
fugiat, sed quia maiores consequatur.

Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes.

Bork: Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?
Peccata paria.: Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint.
Bork: Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur.
Pollicetur certe.: Optime, inquam.