Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Nihilo magis. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.

Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?
Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?
Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;

Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?

Graece donan, Latine voluptatem vocant. Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Sed quid sentiat, non videtis. Ne discipulum abducam, times. Nam quid possumus facere melius? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.

An hoc usque quaque, aliter in vita?
Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina.
Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;
Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.
Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem.

Nam haec ipsa mihi erunt in promptu, quae modo audivi, nec
ante aggrediar, quam te ab istis, quos dicis, instructum
videro.

Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus,
surrexit statim.

Frater et T.: Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.
Bork: Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;
Bork: Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?
Bork: Hoc non est positum in nostra actione.
Venit ad extremum;: Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.

Nam bonum illud et malum, quod saepe iam dictum est, postea consequitur, prima autem illa naturae sive secunda sive contraria sub iudicium sapientis et dilectum cadunt, estque illa subiecta quasi materia sapientiae.