Et non ex maxima parte de tota iudicabis?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum.

Bork: Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;
Hunc vos beatum;: Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes;
Bork: Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum;

Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca
etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam.

Infinitio ipsa, quam apeirian vocant, tota ab illo est, tum
innumerabiles mundi, qui et oriantur et intereant cotidie.

Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.
Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;
Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.
Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.
Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.
Quid de Platone aut de Democrito loquar?

Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;

Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Duo Reges: constructio interrete. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Quonam, inquit, modo? At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. At multis malis affectus. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem.

Sunt autem etiam clariora vel plane perspicua minimeque dubitanda indicia naturae, maxime scilicet in homine sed in omni animali, ut appetat animus aliquid agere semper neque ulla condicione quietem sempiternam possit pati.

Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M.
Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior;
Sin aliud quid voles, postea.
Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio.
Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo.
Quasi vero aut concedatur in omnibus stultis aeque magna esse vitia, et eadem inbecillitate et inconstantia L.
Itaque ut quisque optime natus institutusque est, esse omnino nolit in vita, si gerendis negotiis orbatus possit paratissimis vesci voluptatibus.

Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Ista ipsa, quae tu breviter: regem, dictatorem, divitem solum esse sapientem, a te quidem apte ac rotunde; Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.