Tum mihi Piso: Quid ergo?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Duo Reges: constructio interrete. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis.

De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari.

Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis.
Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.
Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.
An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?

Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.

Ut pulsi recurrant? Quis enim redargueret? Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Eaedem res maneant alio modo. In omni enim arte vel studio vel quavis scientia vel in ipsa virtute optimum quidque rarissimum est. Cur iustitia laudatur? Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem
natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.

Quod enim dissolutum sit, id esse sine sensu, quod autem
sine sensu sit, id nihil ad nos pertinere omnino.

Bork: Eaedem res maneant alio modo.
Nulla erit controversia.: Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest;
Ille incendat?: Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi.
Bork: Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse;

Inde igitur, inquit, ordiendum est. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.

Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?
Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae.
Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.
Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.
Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.
Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?