Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cave putes quicquam esse verius. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Haec dicuntur inconstantissime. Duo Reges: constructio interrete. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus.

Ac tamen hic mallet non dolere. Tum ille: Ain tandem? De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Nam ante Aristippus, et ille melius. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.

Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.

Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.
Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore;
Suo genere perveniant ad extremum;

Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.

Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo.
Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;
Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.
Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit.

Tum ille: Finem, inquit, interrogandi, si videtur, quod
quidem ego a principio ita me malle dixeram hoc ipsum
providens, dialecticas captiones.

Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis?

Etiam beatissimum?: Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat?
Bork: Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.
Age sane, inquam.: Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est.
Bork: Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.
Primum divisit ineleganter;: Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?