Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Bestiarum vero nullum iudicium puto. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Duo Reges: constructio interrete. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.

Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.
Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis?
Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata.
Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur.
Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.

Si quae forte-possumus.: Quid enim possumus hoc agere divinius?
Si quae forte-possumus.: Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.
Bork: Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.
Verum esto;: Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;

Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit
cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam
timebis.

Et summatim quidem haec erant de corpore animoque dicenda,
quibus quasi informatum est quid hominis natura postulet.

Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Sed quot homines, tot sententiae; Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Restinguet citius, si ardentem acceperit.

Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur.

Sed residamus, inquit, si placet.

Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Suo genere perveniant ad extremum; In omni enim arte vel studio vel quavis scientia vel in ipsa virtute optimum quidque rarissimum est. Vide, quaeso, rectumne sit. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Ut aliquid scire se gaudeant? Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. At enim hic etiam dolore.

Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;
Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum.
Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus.
Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;
Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.
Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi.