Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Duo Reges: constructio interrete. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Negare non possum. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Mihi enim satis est, ipsis non satis.

Bork Quae autem natura suae primae institutionis oblita est?

Ita credo.: Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me.
Bork: Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum?
Facete M.: Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem.

Restat locus huic disputationi vel maxime necessarius de amicitia, quam, si voluptas summum sit bonum, affirmatis nullam omnino fore.

Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.
Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.
Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?
Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?

Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?

Sed potestne rerum maior esse dissensio? Quae ista amicitia est? Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Quid nunc honeste dicit? Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Quis istud possit, inquit, negare? Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare;

Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.
Quippe: habes enim a rhetoribus;
Maximus dolor, inquit, brevis est.
Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.
Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;

Minime vero probatur huic disciplinae, de qua loquor, aut
iustitiam aut amicitiam propter utilitates adscisci aut
probari.

Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique
conferta voluptatum omnium varietate.