Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quorum altera prosunt, nocent altera. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Duo Reges: constructio interrete. Quae contraria sunt his, malane?

Quam haec sunt contraria! hic si definire, si dividere didicisset, si loquendi vim, si denique consuetudinem verborum teneret, numquam in tantas salebras incidisset.

• Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit?
• Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me.
• Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur.

Hic ambiguo ludimur.

Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.

Quid ergo?

In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?

Explanetur igitur.

Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.

Quare attende, quaeso.

Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.

Sed videbimus.

Murenam te accusante defenderem.

Scrupulum, inquam, abeunti;

Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Sed haec omittamus; Audeo dicere, inquit. Num quid tale Democritus? Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Ne id quidem, nisi multa annorum intercesserint milia, ut
omnium siderum eodem, unde profecta sint, fiat ad unum
tempus reversio.

Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item
fratri puto.

1. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii.

Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.