Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nunc vides, quid faciat. Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Duo Reges: constructio interrete. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. An haec ab eo non dicuntur? Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.

Quare conare, quaeso.: Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?
Bork: Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.
Bork: Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.
Equidem e Cn.: Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;
Quis enim redargueret?: Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam.
Bork: Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere.

Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

Me ipsum esse dicerem, inquam, nisi mihi viderer habere bene
cognitam voluptatem et satis firme conceptam animo atque
comprehensam.

Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit.
Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret.
Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.
In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?

Haec mirabilia videri intellego, sed cum certe superiora firma ac vera sint, his autem ea consentanea et consequentia, ne de horum quidem est veritate dubitandum.

Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;

Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur.

Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Sed ad illum redeo. Negare non possum. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;

Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio.
Is cum arderet podagrae doloribus visitassetque hominem Charmides Epicureus perfamiliaris et tristis exiret, Mane, quaeso, inquit, Charmide noster;
Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii.
Quod vestri non item.
Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?