Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Duo Reges: constructio interrete.

Itaque multi, cum in potestate essent hostium aut
tyrannorum, multi in custodia, multi in exillo dolorem suum
doctrinae studiis levaverunt.

Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me
nihilo, si potest;

Minime vero, inquit ille, consentit.

Quid sequatur, quid repugnet, vident. Quid censes in Latino fore? Quam multa vitiosa! summum enim bonum et malum vagiens puer utra voluptate diiudicabit, stante an movente? Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Ego vero isti, inquam, permitto.

Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui.

Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Poterat autem inpune;

Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.
Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.
Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.
Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D.

Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.
Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D.

Idemne, quod iucunde?: Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?
Bork: Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.
Bork: Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.
Bork: Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;
Negare non possum.: Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit;
Quibusnam praeteritis?: Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure.