Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Duo Reges: constructio interrete. Age, inquies, ista parva sunt.

Collatio igitur ista te nihil iuvat.
Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.
An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?
Tenent mordicus.
Si longus, levis dictata sunt.

Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.

Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Sed haec omittamus; Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? At hoc in eo M. Dici enim nihil potest verius. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.

Nos commodius agimus.: Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.
Poterat autem inpune;: Quare ad ea primum, si videtur;
Bork: Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus.
Bork: Venit ad extremum;

Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit.
At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit.
Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.
Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse;

Id enim ille summum bonum eu)qumi/an et saepe a)qambi/an appellat, id est animum terrore liberum.

Sin autem ad animum, falsum est, quod negas animi ullum esse
gaudium, quod non referatur ad corpus.

Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Cur, nisi quod turpis oratio est?

Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Non semper, inquam; At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Quid de Platone aut de Democrito loquar?