Praeteritis, inquit, gaudeo.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Eadem fortitudinis ratio reperietur. Duo Reges: constructio interrete.

Bonum patria: miserum exilium. Non est igitur summum malum dolor. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Sed haec omittamus; Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit.

• Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?
• Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia.
• Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum.

Bonum ipsum etiam quid esset, fortasse, si opus fuisset,
definisses aut quod esset natura adpetendum aut quod
prodesset aut quod iuvaret aut quod liberet modo.

Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait
exiguam intervenire sapienti.

Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.

An eiusdem modi?

Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur.

Equidem, sed audistine modo de Carneade?

Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor;

1. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P.
2. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.
3. Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere.