Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Duo Reges: constructio interrete. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Age, inquies, ista parva sunt. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.

Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit.
Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus.
Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?
Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu.

Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;

Itaque Epicurus semper hoc utitur, ut probet voluptatem
natura expeti, quod ea voluptas, quae in motu sit, et parvos
ad se alliciat et bestias, non illa stabilis, in qua tantum
inest nihil dolere.

Utrum enim sit voluptas in iis rebus, quas primas secundum
naturam esse diximus, necne sit ad id, quod agimus, nihil
interest.

Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;

Restatis igitur vos; Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Eaedem res maneant alio modo.

Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur.
Igitur ne dolorem quidem.

Negare non possum.: Nunc vides, quid faciat.
Venit ad extremum;: Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.
Quo modo?: Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;
Bork: Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.

Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.