In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus;

Haec non erant eius, qui innumerabilis mundos infinitasque regiones, quarum nulla esset ora, nulla extremitas, mente peragravisset.

In homine autem summa omnis animi est et in animo rationis,
ex qua virtus est, quae rationis absolutio definitur, quam
etiam atque etiam explicandam putant.

Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas
habemus;

Quare attende, quaeso.

Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Duo Reges: constructio interrete. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Num quid tale Democritus?

Quis hoc dicit?: At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit.
Si longus, levis.: Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest;
Si quae forte-possumus.: Si enim ad populum me vocas, eum.
Bork: Ut pulsi recurrant?

Utilitatis causa amicitia est quaesita.
In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum.
Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;
Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.
Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.

Bork Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Quod quidem nobis non saepe contingit. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.

Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio.
Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.
Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?
Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?
Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.